Terwijl ik dit zit te schrijven is het buiten een bijzonder regenachtige en grauwe dag. Er staan onverwacht lang nog zomer- en herfstbloeiers open in de tuin. Toch zie ik vandaag ineens beter dan de voorgaande dagen hoe de tuin vertraagt en verstilt.
De notelaar laat zijn vruchten vallen. De esdoorn van de achterburen heeft eindelijk zijn karakteristieke vlamrode kleur gekregen en steelt de show. De kerselaar staat nog half in blad, maar ziet er toch al wat frêler en kaler uit. De zonnehoeden zijn hun vibrerend geel blad kwijt en laten een kopje vol zaad over, waar de meesjes binnenkort graag van zullen oogsten.
Ik zie het allemaal gebeuren van achter de ramen van onze leefruimte. Het is een tafereel dat ook mij uitnodigt tot vertragen en verstillen. Tot een moment van bezinning. Volgende week heb ik even wat ‘tussen-tijd’ met het gezin, en kunnen we samen van de herfst genieten. Toch wil ik daarbinnen ook tijd voor mezelf maken om even ‘akte’ van mijn leven te nemen.
In de natuur vind ik onveranderlijk waardevolle beelden en weerspiegelingen van wat er ook binnen in mij gebeurt. En als coach is het net één van mijn ‘taken’ om jou tijdens je gesprekken te helpen vertragen en verstillen.
"To hold space"
Zo creëer je ruimte en kansen om de verbinding te gaan opzoeken met wat je misschien kwijtgeraakt bent: contact met jezelf, je waarden & doelen, contact met je gevoelens, met je lichaam, contact met anderen of de natuur om je heen.
Je neemt letterlijk een ander ritme en perspectief aan. Eentje zonder jagen en piekeren, maar van aankijken, erkennen en eren.
Een aantal helpende tips die ik zelf regelmatig toepas – evengoed op drukke dagen tijdens de ‘moments in between’ – zijn:
- Ik trakteer mezelf op mijn manier. Dat kan met een slow koffietje zijn, een goed (ononderbroken) gesprek, of een skincare-pampersessie. Wat is jouw manier?
- Ik zorg goed voor mijn lichaam. Slaap, voeding, bewegen. Het is allemaal heel belangrijk voor mij. Om er aandacht aan te geven én er bewust van te genieten. Wat is voor jou belangrijk?
- Ik ga even voor me uit staren en niets doen. Vanuit de zetel en achter een raam bij slecht weer, op het terras bij goed weer. Een rustig muziekje erbij. En nietsen maar. Niet gemakkelijk hoor, dat nietsdoen. En vooral je aandacht erbij houden. Je moet het maar eens proberen en opmerken wat er gebeurt.
- Ik pauzeer de schermen even. Nog zo’n moeilijke, want ik lees en teken ook digitaal. Wat kan jij voor jezelf voornemen?
- Ik doe iets creatief. Voor mij is dat tekenen, koken, tuinieren, verhaaltjes verzinnen met de knuffels van de kinderen. Waar kan jij je ei in kwijt?
- Ik ga spelen. Een gezelschapsspel, een avonturenparcours, … Wat doet jou lachen als een kind?
- Ik ga de natuur in. Wandelen. Terwijl ik wandel let ik extra op wat ik hoor, voel, ruik. Wat krijgt jou naar buiten?
De vragen die ik komende weken voor mezelf zal meedragen pluk ik vandaag vers uit mijn tuin:
- Welke vruchten kan ik oogsten na 10 maand 2023? Op alle levensvlakken. Waar ben ik dankbaar voor?
- Wat is er dit jaar voor mij van kleur veranderd? Waar zie ik evolutie?
- Wat kan ik loslaten? Wat draag ik niet (meer) mee?
- Hoe kan ik mijn kwetsbaarheid tonen en inzetten?
- Welke zaadjes neem ik mee in mijn wintervoorraad? Wat kan me de nodige energie geven om 2024 in te stappen?
Ik nodig je uit om met deze gedachten te spelen de komende dagen en weken. Wees benieuwd naar de antwoorden die je krijgt. Wie weet, je zal jezelf misschien versteld doen staan!
