Een triggerwoordje wel, dat loslaten.
- “Gemakkelijker gezegd dan gedaan hoor.” Ja, dat klopt.
- “Voor die of die is dat toch gemakkelijker dan voor mij.” Mmm, kan best waar zijn, en kan er ook helemaal naast zitten.
- “Ik moet er toch in slagen om zoiets simpels te veranderen want anders is er toch zeker iets mis met mij?” Euh, nee!
We voelen er spanning bij want dat is dat loslaten vaak ook: spannend, moeilijk, uitdagend. Zeker als het om oude gewoontes, overtuigingen, verwachtingen of patronen gaat waar heel wat ballast en emotie aan vasthangt.
Een stoel kan je gewoon simpelweg oppikken en weer loslaten. Was het ook maar zo met onze gedachten, gevoelens, patronen, overtuigingen, …! Toch is hierin ook heel wat groei en verandering mogelijk.
Zoals steeds start dit proces met zelfinzicht en bewustzijn rond wat er in en rond jou speelt. Waarom koester je die wens om los te laten?
Wil je assertiever zijn en je oude patroon om te zwijgen doorbreken? Wil je de kwaliteiten in je perfectionisme benutten en al het ‘teveel’ op tijd leren loslaten? Wil je zo gezond mogelijk zijn en je haat-liefde verhouding met bewegen veranderen? Het kan over veel zaken gaan die wortels diep onder de oppervlakte hebben.
Merk je gedachten op zoals “Ik wil dit niet!” of “Dit moet weg!” of “Ik wil hier vanaf!”? Heel normaal en menselijk als je dat zou opmerken trouwens. Je bent niet alleen als je graag de controle behoudt (over jezelf, een situatie, anderen, …).
Het is net dit (willen) wegduwen dat het nog een tikkeltje moeilijker maakt om verder te gaan. Waar denk je aan als ik je zeg: “Denk niét aan een roze olifant!”? … Precies. De kans is groot dat er nu eentje door je gedachten struint.
In plaats van “loslaten” gebruik ik liever termen als “vrijlaten” of “aanvaarden”, omdat die in mijn ervaring beter de lading dekken. Maar meer nog dan over het vinden van het exacte woord gaat het over de concrete acties die je neemt. (Een actie kan trouwens ook een keuze zijn om iets niét te doen!)
Wie en wat verdient er een plekje in jouw leven?
- Er zijn vele zaken die je bezighouden en beroeren. Op het ene heb je al meer invloed dan op het andere. Sommige zaken beheers je volledig, andere deels, andere heel weinig of helemaal niet. Het klimaat, oorlog, de economie, onze gezondheid, onze relaties, … noem maar op.
- Daarin net die zaken of de deelaspecten leren herkennen die je werkelijk kan (en wil!) beïnvloeden is alvast een eerste stap. Het helpt je om prioriteiten en focus te leggen voor de actie(s) die je kan nemen. Het helpt je positief identificeren waar je “ja” tegen wil zeggen in het leven.
- Wat erbuiten valt … da’s niet zo behulpzaam om over te lopen piekeren, of dat vraagt een vriendelijke “neen” van jou.
Grenzen stellen.
- Wanneer we over grenzen praten, gaat het niet enkel over grenzen naar anderen toe, maar ook naar onszelf. Prioriteiten stellen en focus leggen zijn een vorm van grenzen. Als je merkt dat je toch veel loopt te piekeren, kan je dit mild opmerken en tegelijk ook grenzen stellen voor jezelf.
- Maak je eigen piekerpot. De instructies vind je in de vorige blogpost.
- Merk je een frequente negatieve gedachte op, probeer er dan een positief geformuleerde gedachte van te maken. Bijvoorbeeld van “Dit gaat me nooit lukken” naar “ Ik heb al moeilijke dingen gedaan. Ook dit zal me ooit lukken.”
- Wanneer er téveel gedachten zijn kan je ook een ‘piekerkwartiertje’ inlassen. Noteer dan gedurende een beperkte tijd (max. 15 minuten) alle zaken die door je hoofd razen.
Wanneer je het gevoel hebt dat het niet “lukt”.
- Merk je toch op dat het piekermolentje blijft draaien, merk dan ook dit op. Het is een moment om mild te (leren) zijn voor jezelf.
- Kan je anders kijken naar die gedachte? Mogelijk heeft ze je al beschermd of iets opgeleverd in je leven. Met wat mildheid zie je dat de effecten van je gedachten niet enkel zwart-wit zijn.
- Is het toch te veel, neem dan indien mogelijk een micropauze en doe iets wat je deugd doet. Wat beweging, een gesprekje, ... Zeg dan tegen jezelf “Goed dat ik het gezien heb.”
Tot slot, er is veel dat je kan doen of proberen. Merk je echter dat dit heel zwaar op je weegt, blijft terugkeren of een invloed heeft op je dagelijks functioneren, dan raad ik je aan om individueel hulp te zoeken (therapeut, arts, coach, …). Je kan immers véél zelf doen, maar je hoéft het helemaal niet alleen te doen.
